Στη συζήτηση στη Βουλή (30/4/2020) με θέμα την χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων πέραν του Πρωθυπουργού μίλησαν όλοι οι Αρχηγοί των πολιτικών Κομμάτων.
Σ’ αυτήν την συζήτηση θα επανέλθουμε σύντομα και αναλυτικά.Σήμερα θ’ ασχοληθούμε με ένα σημείο της ομιλίας της Αρχηγού του ΚΙΝΑΛ κ.Φώφης Γ, όπως εμείς το αντιληφθήκαμε από την ζωντανή μετάδοση της Τηλεόρασης ΕΡΤ.
Με το σημερινό μας άρθρο θέλουμε ν’ αποδείξουμε, ότι δεν υπάρχει καμιά δικαίωση της Φώφης Γ. και επίσης καμιά καλή Σοσιαλδημοκρατία,ότι κάθε Σοσιαλδημοκρατία είτε πιο δεξιά, είτε πιο αριστερή είναι κακή.Δεν θέλουμε να πούμε, ότι όλες οι εκδόσεις Σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ,ΚΙΝΑΛ,ΣΥΡΙΖΑ) είναι ένα και το αυτό, αλλά ότι η διαφορά τους εξαρτιέται:
α) από το αν ο αντίστοιχος πολιτικός εκφραστής της είναι στην Κυβέρνηση ή την Αντιπολίτευση και
β) από τις ανάγκεςπου έχει το Σύστημα στην δοσμένη Εποχή (και όχι από το συγκεκριμένο περιεχόμενο της όποιας έκδοσης Σοσιαλδημοκρατίας ή την προσωπικότητα του πολιτικού εκφραστή της).
1) Το γενικό πλαίσιο της συζήτησης στην Βουλή
Το αντικείμενο της συζήτησης στην Βουλή τυπικά είναι η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορωνοιού.Ανεξάρτητα από τις διάφορες επιχειρηματολογίες περί του σχετικού ρίσκου και των μέτρων προφύλαξης, πίσω από τις διάφορες θέσεις των πολιτικών Αρχηγών υπάρχει το εξής δεδομένο:Αν τα περιοριστικά μέτρα κρατήσουν πολύ, οι ανθρώπινες απώλειες θα είναι μικρές, αλλά η ένταση της Κρίσης που θ’ ακολουθήσει θα είναι μεγάλη. Αντιθέτως αν τα περιοριστικά μέτρα χαλαρώσουν γρήγορα οι ανθρώπινες απώλέιες μπορεί να είναι μεγάλες από μια δευτερογενή ένταση της εξάπλωσης του κορωνοιού, αλλά η οικονομική Κρίση να είναι μικρότερης έντασης, γιατί η Οικονομία θα πάρει μπροστά πιο γρήγορα.Σε πρώτη φάση κερδίζει πολιτικά ο Κ.Μητσοτάκης, γιατί οι ανθρώπινες απώλειες είναι μικρές, αλλά σε δεύτερη φάση που θα φανούν οι οικονομικέςσυνέπειες του κορωνοιού, θ’ αρχίσει να ζημιώνεται πολιτικά ο Κ.Μητσοτάκης.Η υπόθεση θυμίζει μαθηματικές γραφικές παραστάσεις με μέγιστα ή ελάχιστα. Πότε θα γίνουν Εκλογές; Στην φάση που επικρατεί η ευφορία από τις λίγες ανθρώπινες απώλειες, ή στην φάση που θα επικρατήσει η δυσαρέσκεια από την φοβερή οικονομική ζημιά που έρχεται;Εδώ σπαζοκεφαλιάζουν οι αστοί πολιτικοί Συμπολίτευσης και Αντιπολίτευσης.
2) Η δήθεν δικαίωση της Φώφης Γ.
α) Το κάθε Κόμμα που στελεχιακά-γενεαλογικά είναι συνέχεια ενός προηγούμενου, υποχρεωτικά σέρνει μαζί του το βάρος της συνολικήςΙστορίας του Κόμματος του.Σ ό,τι πει και σ ό,τι κάνει η Φώφη Γ. κρίνεται στη βάση της συνολικήςΙστορίας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.Εμείς όμως δεν μπορούμε κάθε φορά να επαναλαμβάνουμε τηνκριτική μας από την “πολιτική διαθήκη” του Γεωργίου Παπανδρέου τουτεθνεώτος, να περνάμε στην αντιπαράθεση υποσχέσεων και πρακτικήςτου Αντρέα Π. από κει στην διακυβέρνηση των διαδόχων του για νακρίνουμε τελικά τα λεγόμενα της Φώφης Γ.Θεωρούμε λοιπόν, την Ιστορία ΠΑΣΟΚ ως αρνητικώς λήξαν θέμα καιτην δήθεν δικαίωση της Φώφης Γ. την κρίνουμε μόνον με τα υπαυτής λεχθέντα κατά καιρούς και με την πρόσφατη ομιλία τηςστην Βουλή.
β) Η Φώφη Γ. ως αντιπολιτευόμενη πολιτικός έχει την άνεση να διακηρύσσει ό,τι θέλει μένοντας πάντα στα πλαίσια του Συστήματοςκαι των διεθνών δεσμεύσεων της Χώρας.Ως αντιπολιτευόμενη πολιτικός μπορεί λεκτικά να καταδικάζει τονΝεοφιλελευθερισμό, να τον χλευάζει που έμπρακτα αποδείχθηκεη ανεπάρκεια του και να επαίρεται για την δικαίωση της κρατικότηταςκαι του Εθνικού Συστήματος Υγείας και ως εκ τούτου να θεωρεί τον εαυτό της δικαιωμένο.Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ (και προσωπικά ο Αλ.Τσίπρας) ως Αντιπολίτευσηκαι εν μέρει και ως Κυβέρνηση επανειλημένα έκφρασε (και πολύ πιοέντονα και με πιο ολοκληρωμένη επιχειρηματολογία) παρόμοιεςθέσεις κατά του Νεοφιλελευθερισμού.Πλην όμως ο Αλ.Τσίπρας υποχώρησε πλήρως στις πιέσεις τουΔιευθυντηρίου των Βρυξελλών και έδρασε με Μνημόνια. με Μέτρακαι στημένες σκληρές διαπραγματεύσεις ως Νεοφιλελεύθεροςπολιτικός.Αν η ασυνέπεια του Αλ.Τσίπρα έγινε ολοφάνερη, ενώ της Φώφης Γ.έμεινε κρυφή, η αιτία είναι μία: Το Διευθυντήριο των Βρυξελλώναρκέστηκε στην πίεση της Κυβέρνησης για να περάσει στηνΕλλάδα την βούληση των Ευρωπαίων Τραπεζιτών. Δεν είχεκανένα λόγο να πιέσει και την Αντιπολίτευση. Το Σύστημα έχειαπεναντίας κάθε λόγο να θέλει να διατηρεί τις πολιτικές αυταπάτεςστο λαό μέσω των δήθεν αδιάλλακτων Αντιπολιτευόμενων πολιτικών.Η Αντιπολιτευτική κριτική της Φώφης Γ. δεν συνιστά καμιά δικαίωση,διότι πέραν του ότι πάντα ήταν εντός Αγοράς, ΕΕ και ΝΑΤΟ, ηκριτική ενάντια στον Αλ.Τσίπρα ήταν πάντα τεχνικού και όχι ιδεολογικούχαρακτήρα (=τον κατηγορούσε ότι ήταν κακός διαπραγματευτής και όχιγιατί προσαρμοζόταν στις εντολές του Διευθυντηρίου)
3) Η “καλή” (δική της) Σοσιαλδημοκρατία
Η Φώφη Γ. θεωρεί την δική της Σοσιαλδημοκρατία καλή, γιατί δήθεν μπλοκάρει τον Νεοφιλελευθερισμό, ενώ η Σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ είναι κακή, γιατί δικαίωνε τον Νεοφιλελευθερισμό.Η μισή πρόταση της Φώφης Γ. είναι σωστή: Όντως η Σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ δικαίωσε τον Νεοφιλελευθερισμό και άνοιξε το δρόμο της Δεξιάς για την Κυβέρνηση.Αλλά αυτό δεν οφείλεται στο ότι η Σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ιδεολογικά κατώτερη από την Σοσιαλδημοκρατία της Φώφης Γ. (λεκτικά μάλιστα και τώρα ακόμα η Σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο συγκροτημένη από την αντίστοιχη της Φώφης Γ.
Η αιτία της διάκρισης των δύο εκδόσεων Σοσιαλδημοκρατίας είναι, ότιεκείνη του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στην Εποχή που η βούληση του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών για απόλυτη επικράτηση των συμφερόντων των Ευρωπαίων Τραπεζιτών ήταν ασυγράτητη και υποχρέωσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη υποταγή. Απεναντίας η Σοσιαλδημοκρατία της Φώφης εκείνη την Εποχή ήταν απλά μια ρητορική φλυαρία.Τώρα η χρεοκοπία του Νεοφιλελευθερισμού με την επέλαση του κορωνοιού έγινε ολοφάνερη και ζημιογόνα για το ίδιο το Σύστημα,οπότε η πρώην ρητορική φλυαρία της Φώφης Γ. μετατρέπεται σε σοβαρή πολιτική άποψη.
4) Δεν υπάρχει καλή Σοσιαλδημοκρατία
Καλή Σοσιαλδημοκρατία είναι εκείνη, που προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη. Αν η Φώφη Γ.θέλει καλή Σοσιαλδημοκρατία πρέπει να προωθήσει την κοινωνική δικαιοσύνη.Επειδή όμως ο κοινωνικός Πλούτος παράγεται μόνο με την Εργασίακαι ένα μέρος το σφετερίζεται η Αστική Τάξη, σημαίνει ότι η καλή Σοσιαλδημοκρατία πρέπει να έλθει σε αντιπαράθεση με την Αστική Τάξη,γιατί “καμιά Τάξη δεν παραιτείται οικειοθελώς από τα προνόμια της”.Επειδή όμως η Αστική Τάξη είναι Άρχουσα και έχει στην υπηρεσία της τον κρατικό μηχανισμό και την κρατική καταστολή, η καλή Σοσιαλδημοκρατία πρέπει να διαθέτει ανατρεπτική ιδεολογία, οργάνωση, στελέχωση και ανατρεπτικές πολιτικές διαθέσεις.Τίποτε απ αυτά δεν συμβαίνει στο ΚΙΝΑΛ .Το ΚΙΝΑΛ είναι νομιμόφρον Κόμμα καλοζωισμένων αστών, που για να υπηρετούν την Τάξη τους και να σπάνε την ανία τους πολιτευόνται στο αστικό Κοινοβούλιο με τους κανόνες του Συντάγματος των αστών και τις υποδείξεις των ξένων επικυρίαρχων.Επομένως μόνο ως εκ θαύματος μπορεί η Σοσιαλδημοκρατία της Φώφης Γ. ν” αποδειχθεί όντως καλή.Το πρόβλημα της Φώφης Γ. είναι το ίδιο πρόβλημα που βασανίζει τώρα το Σύστημα: Πώς ν’ αντικαταστήσουν τον χρεοκοπημένο Νεοφιλελευθερισμό με μια Σοσιαλδημοκρατία και να διασώσουν έτσι το καπιταλιστικό Σύστημα.Αυτό που πρέπει να ομολογήσουμε είναι ότι η Φώφη Γ. με τα μικρά ποσοστά της έμεινε απ έξω άθικτη σε δύο κρίσιμες περιόδους της Ιστορίας: Ο μεν Αλ.Τσίπρας έβγαλε πέρα την βρώμικη δουλειά με Μνημόνια και Μέτρα, ο δε Κ.Μητσοτάκης αντιμετωπίζει τώρα επιτυχημένα τον κορωνοιό, δεν ξέρουμε όμως πόσο επιτυχημένα θ’ αντιμετωπίσει την φοβερή οικονομική Κρίση που έρχεται.Όταν λοιπόν και οι δύο μονομάχοι του Συστήματος πέσουν για το χατήρι του Συστήματος, η Φώφη Γ. μπορεί να εμφανιστεί ως σωτήρας του λαού! (=η Φώφη Γ. μπορεί να σταθεί τυχερή και μένει να κερδοσκοπήσει πάνω στην ευνοική γι αυτήν συγκυρία).
5) Η νοθευμένη κρατικότητα της Σοσιαλδημοκρατίας
Όλη η κριτική της Φώφης Γ. στον Νεοφιλελευθερισμό στηρίζεται στην υποθετική εκτίμηση της κρατικότητας, έναντι της “ιδιωτικότητας”.Αυτή όμως η κρατικότητα της Φώφης Γ. είναι μια κρατικότητα που έχει μια σειρά ελαττώματα:
α) Είναι αστική κρατικότητα δηλ. είναι κρατικότητα που στηρίζει μια φορά την κοινωνία για να μην εξεγείρεται κατά του Συστήματος και δύο φορές την Ολιγαρχία του Πλούτου (εγχώρια και ξένη) για να έχει πολλά κέρδη.Πώς; Ιδού πώς: Η Κρατική Επιχείρηση θα φορτωθεί τις πολυέξοδες,αλλά αναγκαίες υποδομές και θα κάνει αγορές και πωλήσεις απόπου και όπως θέλουν οι ιδιωτικές Εταιρείες (μέσω της εξαγορασμένης και διεφθαρμένης κρατικής Γραφειοκρατίας)
β) Αυτή η αστική κρατικότητα είναι πλήρως διαβρωμένη από τον ξένο παράγοντα και δεν μπορεί να πάρει αυτόνομες αποφάσεις υπέρ του Ελληνικού λαού, ακόμα κι όταν πιέζεται από τον λαό να ξεπεράσει την αγάπη της για τις ιδιωτικές Εταιρείες.
γ) Αυτή η αστική και υποτελής στους ξένους κρατικότητα θα συμπεριφέρεται με βάση το Αστικό Δίκαιο και θα λειτουργεί ως ένας κρατικός καπιταλιστής,που την Υπεραξία που θα συγκεντρώνει, δεν θα ρωτάει τον λαό, πώς θα την διαθέσει.
δ) Η κρατικότητα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να είναι πλήρης, γιατί όχι μόνο θα συνυπάρχει με τις ιδιωτικές Εταιρείες, αλλά και ένα μέρος των μετοχών της θα είναι ιδιωτικές (ελληνικές και ξένες).Άρα δεν μπορεί να διαμορφώσει πλάνο σε πανεθνική κλίμακα που είναι αναγλκαίο για την Ανάπτυξη της Χώρας.
