Περιμένω το πρόστιμό μου, κ. Δήμαρχε..-Γράφει ο Παναγιώτης Βούρος

1510

*του Παναγιώτη Μ. Βούρου

Με επιτυχία ξεκίνησαν οι έλεγχοι της ΔΕΥΑΚ για αλόγιστη χρήση νερού την ώρα που δεν υπάρχει βέβαια νερό.

Σύμφωνα πάντα με τα έξυπνα μέτρα του Δημάρχου Καλυμνίων κ. Διακομιχάλη, για ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα που επί δεκαετίες δημιούργησαν αλλά δεν φταίει κανείς τους. Για προβλήματα που δεν ζήτησαν και δεν θα ζητήσουν συγγνώμη, καθότι, τι πολιτικοί θα ήταν αν αποδέχονταν το λάθος… Για προβλήματα που ταλανίζουν έναν ολόκληρο λαό, την ώρα που εσύ, άνεργε -μεροκαματιάρη -επαγγελματία, αν χρωστάς στο δημόσιο ή χρεοκοπήσεις το μαγαζί σου ή δεν είσαι καλός στη δουλειά σου, θα οδηγηθείς στην απόλυση και το δικαστήριο και θα υποστείς τις συνέπειες και τις ποινές του νόμου. Αχ αυτός ο νόμος, να ήταν για όλους. Άλλοι, αν δεν είναι καλοί στη δουλειά τους, δηλαδή στην διοίκηση ενός τόπου, κοινώς επαγγελματίες πολιτικοί, όχι μόνο δεν θα λογοδοτήσουν, αλλά θα σου υποδεικνύουν και τις ευθύνες που έχεις εσύ (!) για την κατάντια του τόπου.

Έχουμε. Ας το αποδεχτούμε. Πρώτος εγω. Και αφού συγγνώμη δεν θα ακούσουμε από κανέναν, την λέω πρώτος εγώ, αν φταίω όσο φταίω, έστω και για ηθικούς λόγους η συγγνώμη, γιατί στην Δημοκρατία δεν υπάρχει καλή και κακή ψήφος, για την κατηφόρα του νησιού μας. Την διαχρονική κατηφόρα, την ώρα που άλλα νησιά βρίσκονται χιλιόμετρα μπροστά.

Συγγνώμη, λοιπόν!

Και το εννοώ.ΣΥΓΓΝΩΜΗ.

Γιατί κάθε τόπος έχει τους άρχοντες που του αξίζουν.

Κατάντια; Ναι. Τουρίστες “φωνάζουν” για την τριτοκοσμική κατάσταση που βιώνουμε. Μια καλή είδηση, επηρεάζει έναν. Μια κακή, τουλάχιστον επτά. Μας σχολιάζουν, μας υποτιμούν, και τι να απαντήσεις; Δεν έχουν να πλυθούν, να κάνουν την ανάγκη τους, ερχόμενοι από το βουνό ή την παραλία. Οικογένειες με προβλήματα, λόγω ηλικίας ή αναπνευστικά, δεν έχουν ρεύμα και κλιματισμό, και δεινοπαθούν. Καταστηματάρχες και εργαζόμενοι, μάγειρες και σερβιτόροι, καμαριέρες και νοικοκυρές, κουβαλούν νερό από την αφαλάτωση, που και αυτό εξαντλείται, σαν είδος πολυτελείας, που είναι, κλιματική αλλαγή, να προβληματιστούμε, για να πλύνουν λαχανικά, για να πλύνουν τουαλέτες (σκεφτείτε τι αντικρύζουν την επόμενη ημέρα, λογικό, κάπου πρέπει να τα κάνουν), για να πλύνουν πιάτα και ποτήρια, το πρόσωπό τους και τα χέρια τους την ώρα που υπό συνθήκες καύσωνα και φιλότιμα, με αυτοθυσία και τσαγανό, μέσα στο λάδι και τις φωτιές, εξυπηρετούν τον κόσμο που αναμένει και κατανοεί και θλίβεται και δίνει συγχαρητήρια την ίδια στιγμή, σε όλους αυτούς που συμβάλουν για να ‘βγει ένα πιάτο φαγητό, ένα ποτό, για να έχουν ένα δωμάτιο καθαρό.

Στο πικ της δουλειάς, Αύγουστος, σχεδόν καθημερινά, στο πικ της σεζόν, της εν Καλύμνω σεζόν, εν έτει 2021, με τις παραλίες μας τις κρυστάλλινες, την φιλοξενία μας την μοναδική, το χαμόγελο, τα βουνά μας σαν παραμύθι και τις γραφικές μας εκκλησιές, η συσσωρευμένη αδιαφορία και το απύθμενο θράσος της όποιας πολιτικής αρχής, από τον πρώτο έως τον τελευταίο, χτυπά κόκκινο-κατακόκκινο και η οργή ξεχειλίζει. Σχεδόν κάθε μέρα, την ώρα που φίλοι και διαμένοντες στο νησί και συμπατριώτες μας βγαίνουν βόλτα και ιδίως στις μπροστινές περιοχές, αντιμετωπίζουν ένα θέαμα αποκρουστικό. Ένα θέαμα που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Προσωπικό και άνθρωποι κάνουν τα αδύνατα-δυνατά, για να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες αυτές. Χωρίς ρεύμα και νερό, με γεμάτα τα μπάρ και τα εστιατόρια, που αν δεν δουλέψουν και τώρα, ένα ενα-μιση μήνα, θα πούμε το “ψωμί-ψωμάκι”, όλοι μας .. προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Μια κουζίνα μέσα στον καπνό, σε ρυθμούς δραματικούς, κεράκια αναμμένα σαν ρομαντική κομεντί, και ακούς παντού.. “συγγνώμη, συγγνώμη, γενικό πρόβλημα και άλλα τέτοια” για να μην ξεφτιλιστούμε και πανελλαδικώς. Και φυσικά, πόσα και πόσα καταστήματα χάνουν πελάτες κι έσοδα, μεταξύ 8 και 11, καταστήματα ρούχων και σουβενίρ, εστίασης, σουπερμάρκετ, πόσα και πόσα φρέσκα υλικά θα πεταχτούν, πόσες ηλεκτρονικές συσκευές ενδεχομένως να καταστραφούν. Για τις αποζημιώσεις λοιπόν; Πότε θα μιλήσει κάποιος; Σιγά τα ωά θα μου πείτε.. Είμαστε όλοι πλούσιοι εδώ στο Μασούρι. Έχουμε την αναρρίχηση που πάει στον αυτόματο και τρώμε με χρυσά κουτάλια..

Εν τω μεταξύ, απορριματοφόρα χαλασμένα, σκουπίδια ξεχασμένα, και Άγιος ο Θεός..Μέσα σε αυτό το χάλι, πρωτόγνωρο για όσο με θυμάμαι, περίμενα μια συγγνώμη. Δεν λύνει κάτι, τέτοια ώρα τέτοια λόγια, αφού δεν είμαστε αυτάρκεις στην ηλεκτροδότηση του νησιού μας, να ‘ναι καλά όσοι δεν το ήθελαν, αφού δεν έχουμε υποδομές και συντήρηση φυσικά υποδομών, αφού δεν υπάρχει πρόοδος και εκσυγχρονισμός, αφού η λέξη γεννήτρια είναι κάτι μακρινό, αφού η πρόληψη και η προνοητικότητα -σε μέρες δύσκολες για την τουριστική μας βιωσιμότητα, με όσα περάσαμε, με τον κορονοιό και την δυσφήμιση, με τις απώλειες και το τραγικό αντίκτυπο- δεν ήταν και δεν είναι το “ατου” μας, πάραυτα, μια συγγνώμη δείχνει ευαισθησία και συναίσθηση. Κάτι θα ήταν..

Αλλά,αν υπήρχε συναίσθηση και ευαισθησία, δεν θα βρισκόταν η Κάλυμνος ουραγός των εξελίξεων… Σωστό κι αυτό.

Και είπαμε. Όχι άσκοπη χρήση.Βγήκαν τα μπλοκάκια.

ΥΓ. Φυσικά, περί ελέγχων και πρόστιμα, το θεωρώ εντελώς χιουμοριστικό το γεγονός και την δήλωση κι ελπίζω να μην συμβεί ποτέ, γιατί θα γελάει και ο κάθε πικραμένος. Με όλο το σεβασμό στους εργαζόμενους στις υπηρεσίες αυτές, ΔΕΥΑΚ, ΔΕΗ, καθαριότητα, που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, και ακούν τα ανήκουστα…

ΥΓ1. Συγγνώμη, που καίγεται και η μισή Ελλάδα, και εγώ ασχολούμαι με διακοπές ρεύματος και νερού…Με αγάπη,στους αναγνώστες μου, μην παρεξηγηθώ,Παναγιώτης Βούρος