Με αφορμή ένα ρήμα με ωραίο αρχαιοπρεπές “αττικό” ένδυμα, (δηλοί=φανερώνει), το οποίο συνάντησα σε σχόλιο φίλου μας, θα ήθελα να σας γνωρίσω δύο “θύματα” συμπατριωτών μας που επιχείρησαν να κάνουν χρήση παρόμοιων λέξεων, χωρίς να γνωρίζουν την ορθογραφία ή τη σημασία τους:
Στο παρελθόν, σε γραπτή αίτησή του, υποψήφιος για πρόσληψη στη Δημογεροντία μας ” δ η λ ε ί”, την επιθυμία του για διορισμό. Τον έχασε για ένα όμικρον ιώτα!!! Γράφουμε: Η παροιμία δηλοί ότι… Ο έμπορος πληροί τις προϋποθέσεις…Ο καθηγητής βεβαιοί…”Η αγάπη ου ζηλοί…”, ,(δεν είναι πολλά τα ρήματα της πάλαι ποτέ γ’ συζυγίας)_ μ’ έπιασε ξανά το δασκαλίστικο!_Άλλος εκπαιδευτικός πληροφορήθηκε ότι στα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας στην Αντίς Αμπέμπα Αιθιοπίας υπήρχε μία κενή θέση. Στην αίτησή του δηλώνει: “Παρακαλώ να μεριμνήσετε για την απόσπασή μου σε “κ α ι ν ή” θέση του σχολείου σας. Το αίτημά του απορρίφθηκε. Ο διευθυντής απάντησε: “Δυστυχώς, το σχολείο μας παραμένει εξαθέσιο. Ως εκ τούτου δεν έχει καμία ΝΕΑ θέση, παρά μόνο μια ΚΕΝΗ”. -Με κεφαλαία και υπογραμμισμένες οι δύο λέξεις!
(Τα δύο περιστατικά μού τα διηγήθηκε ο αείμνηστος γυμνασιάρχης Νικόλας Δράκος.)
Και κάτι ακόμα:
-Κληρικός, μέχρι να μάθει ότι το “ΟΥ” δεν σημαίνει μόνο ΟΧΙ, ΔΕΝ, ΜΗ, αλλά και ΑΥΤΟΥ, ή ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ”, όταν έφτανε στην τελευταία ευχή κατά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας και συναντούσε την αναφορά στο όνομα του εορτάζοντος Αγίου: “Ού και την μνήμην επιτελούμεν”, έκανε την διόρθωση με έμφαση: ΝΑΙ, και την μνήμην του επιτελούμεν!…
-Συνάδελφος από τον Αλμυρό, του νομού Μαγνησίας, μού αφηγήθηκε: ” Κάποτε ιερέας από άλλη περιοχή κλήθηκε να λειτουργήσει σε ναό της πόλης του. Στο κήρυγμά του απευθύνθηκε στο ποίμνιο, προσφωνώντας το: “Αρμυρέ Λαέ!!! “… Κάποιοι γέλασαν, κάποιοι τη θεώρησαν ειρωνεία την προσφώνηση και αγανάκτησαν. Για να τους συμβουλεύσει στη συνέχεια: “Αλλάξτε το όνομα της πόλης σας. Ονομάστε την, όπως λένε άλλοι το χωριό τους, “Γλυκά”, για να σας λέω: “Γλυκέ μου Λαέ!!!…” Και σοβαρολογούσε!
-0 ίδιος “περιοδεύων λειτουργός”, ο οποίος δεν τα είχε καλά με το περιφραστικό σχήμα λόγου και αγαπούσε το μονολεκτικό, στην κωμόπολη “Αγριά” του δήμου Βόλου απευθύνθηκε στο εκκλησίασμα: “Αδερφοί μου Αγριάνθρωποι!!!…” Έχοντας διακόψει τη φοίτησή του, πριν λάβει, “πτυχίο” δημοτικού σχολείου, έλαβε εντολή να συνεχίσει σε “νυκτερινό”, στον Αλμυρό, για να “γλυκάνει” και να “ημερέψει”, τον λόγο του!…
Το επιμύθιο για τα γλωσσικά μας λάθη “δηλοί”, ότι όλοι, μα όλοι μας, έχουμε πολλά κενά, τα οποία πρέπει, με τη δια βίου μάθηση, να προσπαθούμε να τα περιορίζουμε…
Όταν ένας Βολταίρος ευχήθηκε να γίνει η Ελληνική Γλώσσα, κοινή γλώσσα όλων των Λαών, όταν ένας Ελύτης υπερηφανεύεται ότι γράφει και ομιλεί μια γλώσσα 3000 χρόνων, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, τουλάχιστον, να μην την κακοποιούμε…
13 Ιανουαρίου 2022
Νικήτας Καραφυλλάκης
