Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος εορτάστηκε η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στο ομώνυμο εκκλησάκι στη νησίδα Νερά απέναντι από τα Βλυχάδια Καλύμνου.
Χθες Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024,παραμονή της Υψώσεως, εκατοντάδες πιστοί ταξίδεψαν με καραβάκια στο γραφική νησίδα ΝΕΡΑ για να παραστούν στον εσπερινό
Δείτε πανέμορφες φωτογραφίες του αγαπητού Νικόλα Σμαλιού από τον χθεσινό εσπερινό
Στη συνέχεια παραθέτουμε το ιστορικό του Σταυρού της Νεράς , όπως το περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια και με γλαφυρό τρόπο ο εκπαιδευτικός, υπεύθυνος του Ναυτικού Μουσείου και συνεργάτης του kalymnos-news.gr Γιάννης Χειλάς
Στο Σταυρό της Νεράς από το Γιάννη Χειλά
Ανεόρευτα και εγκαταλειμμένα, ποιος ξέρει για πόσους χρόνους; τα παμπάλαια, από εποχής τουρκοκρατίας και των πειρατών, μοναστηράκια του Τιμίου Σταυρού και της Ζωοδόχου Πηγής, που βρισκόταν πλάι – πλάι, στο ακατοίκητο νησάκι της Νεράς, το οποίο γεωγραφικά βρίσκεται στα Ν.Α της Καλύμνου, έξω από τον κάβο της Κεφάλας, και Ν.Δ., του ορμίσκου των Βλυχαδιών. Πολλοί δεν γνώριζαν καν ότι ήταν αφιερωμένα στον Σταυρό και στη Ζωδόχο Πηγή. Μόνο οι ψαράδες που μπαινόβγαιναν να λιμανιαστούν στις μεγάλες κοκοσύνες. Τα χρόνια δύσκολα, για τους θρησκευόμενους Καλύμνιους. Τουρκοκρατία, Ιταλοκρατία, πόλεμοι προσφυγιά, ξανά πόλεμοι, ποιος είχε τη δυνατότητα ν’ αρμενίσει, να φροντίσει και να λειτουργήσει το ξεμοναχιασμένο δισυπόστατο μοναστήρι; Ώσπου το 1946, ο Κλεάνθης Αλεξάνδρου Μαγκλής, σ’ ένα από τα ταξίδια του, με το καΐκι του φορτωμένο μέχρι τα μπούνια με αμμοχάλικο, κινδύνεψε να βουλιάξει από φοβερή τρικυμία, επικαλείται τη βοήθεια του αγίου που το εκκλησάκι του βρισκόταν στο νησάκι της Νεράς. Κατορθώνει να μπάσει το καΐκι μες στο λιμανάκι και να σωθεί. Σαν κοπάζει η τρικυμία ανεβαίνει στο μοναστηράκι και το βρίσκει σε πλήρη εγκατάλειψη. Τέσσερις τοίχοι, ούτε πόρτα ούτε παράθυρα και κατάφορτο, μέχρι το γόνατο, από κοπριές ζώων, που κάποιοι βοσκοί μετέφερναν στο νησί, απ’ την απέναντι στεριά. Αμέσως παίρνει την απόφαση της ζωής του, «κάνει τάμα» να το φτιάξει, να το λειτουργήσει. Έρχεται σε επαφή με τον παπά της ενορίας του, της Ευαγγελίστριας, τον παπα – Χούλη, και αρχίζει ο αγώνας. Δουλειά του Μαγκλή ήταν να φορτώνει στο καΐκι του από τους γιαλούς αμμοχάλικα. Άνθρωπος δυνατός, με ηράκλεια δύναμη, κουβάλησε καϊκές το νάμμο στο νησί. «Από τις πλάτες του κτίστηκαν τα πιο πολλά σπίτια στη Κάλυμνο!» . Ο Κλεάνθης ήταν γνωστός, λόγω της δουλειά του, στις συντεχνίες των μαστόρων οικοδόμων. Τους προμήθευε με το καΐκι του αμμοχάλικα και υλικά οικοδομής.. Καταφέρνει να τους κάνει κοινωνούς του σκοπού του. Ο καθένας προσφέρει αυτό που μπορεί σε έργο, σε υλικά και οικονομική βοήθεια. Ο ίδιος με την οικογένειά του κουβαλά στο νησί με το καΐκι του «ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΝΕΡΑΣ» καϊκιές τα υλικά.
Το γνωστό μεταφορικό παραδοσιακό ξύλινο πλεούμενο «ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ» των αδελφών Κώτη, Στάθη και Γιώργου από τη Σύμη, (παντρεύτηκαν όμως Καλυμνιές, οικογ. Μαστροβασίλη- Καρελλά και Ζερβού – Σπανού) ξεφορτώνει οικοδομικά υλικά και συνδράμει στις προσπάθειες του Κλεάθη Μαγκλή. Πάνω στα παραλιακά βράχια δημιουργείται προβλήτα πρόσδεσης και ελλιμενισμού των καϊκιών, καθώς και κτίσμα που λειτουργεί ως καφενείο για να μπορούν οι επισκέπτες, να πιουν ένα καφέ, ένα «δροσιστικό» και… ρετσινούλα με θαλασσινούς ψαρομεζέδες, (ιδίως αθερίνα και καλαμάρια) πιασμένους εκείνη τη στιγμή, να σπαρταρούν στο τηγάνι!
Οργανώνονται εθελοντικά συνεργεία φίλων οικοδόμων, ξυλουργών, εργατών, ενοριτισσών, που σε «εξορμήσεις» ευλάβειας και εκδρομής μετά μπάνιου στα ολοκάθαρα νερά του νησιού, το μοναστήρι ζωντανεύει, νοικοκυρεύεται και αρχίζει να λειτουργεί στη Χάρη του. Καθαρίζεται και ο περιβάλλων χώρος, δεντροφυτεύεται, ανοίγεται κατ’ αρχάς μονοπάτι από το λιμανάκι ως το μοναστήρι για να μεταφέρονται τα υλικά. και αργότερα τσιμεντόδρομος με πλατύσκαλα.. Κτίζονται κελιά, ευρύχωρες αυλές, πεζούλια. Το νησί πρασινίζει κι ο χώρος γύρω από το μοναστήρι είναι ένας σωστός παράδεισος. Το όλο έργο, εκτιμάται από τους Καλύμνιους οι οποίοι προστρέχουν, συνδράμουν. Ο Σταυρός της Νεράς καθιερώνεται ως παγκαλυμνιακό προσκύνημα στη Χάρη του,
Στο λιμανάκι του Σταυρού θα προσδέσουν επίσης πολλά σφουγγαράδικα καΐκια, που ξεκινούσαν για το υπερπόντιο σφουγγαράδικο ταξίδι στην Μπαρμπαριά να κάμουν αγιασμό, να πάρουν και τους «κοψιμιούς» δύτες, που την τελευταία στιγμή δεν ήθελαν να μπαρκάρουν. ‘Εκαναν τους δύστροπους για να πάρουν από τον καπετάνιο το «καπάκι» – κάτι παραπάνω από τα συμφωνηθέντα!
Ο δυναμικός Κλεάνθης με την οικογένειά του και πλήθος εθελοντών εργάζονται άοκνα, όλο το χρόνο για να ετοιμάσουν, να ευπρεπίσουν το μοναστήρι, για να υποδεχτούν τους πιστούς, που με τα βαρκάκια, με τα ψαροκάικά τους – ως και ανεμότρατες – φορτωμένα από την παραμονή θ’ αρμενίσουν, μες στο δροσάτο πουνεντομάιστρο, να προσκυνήσουν τον Σταυρό της Νεράς!
Το έργο που πέτυχε ο Κλεάνθης Μαγκλής το συνεχίζει σήμερα με ξεχωριστό ζήλο ο γιος του Αντώνης. Μαζί με την οικογένειά του, ολογυρίς του χρόνου επιστατεί, επιβλέπει, μοστορεύει, συντηρεί. Εξάλλου από μικρό παιδάκι, πλάι στον πατέρα του, βίωσε και συμμετείχε στον αγώνα για να ξαναλειτουργήσει ο Σταυρός της Νεράς , το «τάμα» του πατέρα του»!
Η προβλήτα, για την πρόσδεση των καϊκιών, έξω ο κυματοθραύστης για προστασία του λιμανιού από τις κακοσύνες είναι έργο του δυναμικού και ακούραστου Κλεάνθη Μαγκλή, ο οποίος κατάφερε να ευαισθητοποιήσει, και να κινητοποιήσει την Καλύμνικη κοινωνία (καπεταναίους, ψαράδες, κ.α) και να πετύχει, με όπλο την Πίστη του, να «μετακινήσει όρη, να μερέψει και ψυχές»! Έφυγε απ’ τη ζωή ευτυχισμένος για το έργο που πέτυχε, με την Χάρη του Τιμίου Σταυρού
«Σταυρός» ο μήνας που επέστρεφαν τα σφουγγαράδικα καΐκια από το πολύμηνο σφουγγαροτάξιδο στις ακτές της Μπαρμπαριάς (Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία κ.α.)
Πότες θε νά ’ρθει του Σταυρού, να ρθει τ’ Αη- Νικήτα
να ρθουν να ξεμπαρκάρουσι, Καλύμνικα καΐκια
Εφύτεψα βασιλικό για σένα Σατσελλάρη,
να ρθεις να τον εμυριστείς, εις στου Σταυρού τη Χάρη
………………………………………………..
Έχω σου και φραγκόσυκα στον τοίχο κρεμασμένα
κι αν δεν έρθεις ως του Σταυρού θα τά βρεις μαραμένα
……………………………………………………………………………….
( σφουγγαράδικα δίστιχα για το γυρισμό των σφουγγαράδων)
